Spis treści
Domowa instalacja kanalizacyjna prawie zawsze projektowana jest jako grawitacyjna, czyli ścieki spływają w niej pod własnym ciężarem. Musi ona być poprawnie wykonana, gdyż każdy, nawet najmniejszy błąd instalatora, może być powodem problemów i niewłaściwego działania.
Spadek rur
Każdy poziomy odcinek instalacji układa się ze spadkiem w kierunku odpływu ścieków. Zwykle wynosi on 2-3 cm na każdym metrze. Mniejszy spadek spowoduje większe odkładanie osady w rurach, który stopniowo będzie zmniejszał przepływ, a w rezultacie doprowadzi do całkowitego zatkania rury.
Połączenia
Odpowiednie połączenie wszystkich elementów instalacji jest szczególnie istotne, aby zapewnić jej odpowiednią szczelność. Tam, gdzie jest to możliwe, czyli na dłuższych odcinkach, powinny być montowane jak najdłuższe rury. Dzięki temu ograniczymy ilość złączek, które stanowią główne miejsca odkładania się zanieczyszczeń. Występuje to również karbowanych rurach elastycznych, więc jeśli nie jest to konieczne, powinniśmy unikać ich zakładania. Długość poziomych odcinków instalacji powinna być jak najmniejsza, aby nie utrudniać spływu ścieków.
Wentylacja
Dobrze zrobiona wentylacja instalacji zapobiega napływaniu do pomieszczeń wyziewów z kanalizacji. Najlepiej wyprowadzać piony ponad dach, ewentualnie zastosować zawory napowietrzające, jednak jeśli w czasie eksploatacji utracą one szczelność, to przestaną spełniać prawidłowo swoją funkcję.
Przejścia przez ściany i stropy
Wykonuje się je zawsze prostopadle do przegród, umieszczając w nich tuleje (najczęściej z tworzywa) o średnicy około 3 cm większej niż średnica rur i wypełniając wolną przestrzeń elastycznym materiałem ? wełną mineralną, silikonem lub podobnym. Zapobiega to przenikaniu dźwięków przez przejścia.
Podejścia
Rury, które tworzą podejścia, muszą mieć średnicę dostosowaną do ilości spływających ścieków. Średnica podejścia nie może być również mniejsza od średnicy rur znajdujących się bliżej odpływu z budynku, natomiast średnica pionu kanalizacyjnego musi być przynajmniej równej wielkości, jak średnica największego z przyłączonych do niego podejść. Im grubsze rury zastosujemy, tym odpływ ścieków będzie lepszy i zmniejszymy prawdopodobieństwo zatkania, jednak będziemy mieli jednocześnie więcej problemu z ich ukryciem.
Miska ustępowa powinna być przyłączona do podejścia o średnicy 100 mm
Jego długość, czyli odległość od pionu, nie powinna wynosić więcej niż 1 m. W przypadku dłuższego podejścia powinniśmy zamontować dodatkową wentylację. Wanna, umywalka, zlew, pralka i inne tego typu urządzenia powinny być przyłączone do podejść o średnicy 50 mm, natomiast ich długość nie powinna przekraczać 3 m (w przypadku wanny ? 2 m). Jeżeli do jednego podejścia będzie podłączone więcej urządzeń, co spowoduje większy przepływ ścieków, to powinniśmy zastosować większą średnicę ? w przypadku domów jednorodzinnych zwykle nie jest konieczne więcej niż 70 mm.
Rozmieszczenie i montaż podejść
Podejścia zwykle umieszcza się w bruzdach w ścianie i osłania warstwą tynku na siatce lub płytą gipsowo-kartonową. Uchwyty mocujące rury powinny być tak zamontowane, aby umożliwiały ruchy termiczne rur. Umieszcza się je w odległości 50-80 cm oraz zawsze w pobliżu przyborów. Podejścia łączy się z pionami kanalizacyjnymi pod kątem 45°, wykorzystując w tym celu odpowiednie kształtki. Przy planowaniu przebiegu podejść powinnyśmy zwrócić uwagę na to, aby miały one jak najmniej załamań.
Syfony
Głównym zadaniem syfonów jest zapobieganie przedostawaniu się gazów z kanalizacji do pomieszczeń. W przypadku rzadkiego korzystania z przyboru woda z syfonu może zostać wyssana lub odparować. Należy pamiętać o tym, aby zapewnić odpowiednio dobry dostęp do niego, co umożliwi okresowe usuwanie, zgromadzonych w nim zanieczyszczeń. Zatykaniu syfonów można zapobiegać, stosując sitka wychwytujące zanieczyszczenia stałe.
Wpusty podłogowe i podwórzowe
W garażu, kotłowni, czy pomieszczeniach gospodarczych warto zamontować wpusty, gdyż można wtedy umyć wygodnie podłogę strumieniem wody. Przydatne są również one w pralni lub łazience, gdzie występuje ryzyko zalania podłogi. Na zewnątrz domu wpusty służą do odwadniania tarasów, podwórzy i wjazdów do garaży. Zebraną z nich wodę można zebrać np. w studni chłonnej na działce i wykorzystać do nawadniania.
Instalując wpusty podwórzowe
Należy pamiętać, aby kratki je zamykające miały odpowiednią wytrzymałość, uwzględniającą m.in. nacisk kół samochodu. Z kolei w dolnej części wpustu montuje się osadniki zatrzymujące zanieczyszczenia, więc trzeba pamiętać o regularnym ich usuwaniu.
Piony kanalizacyjne
Służą one do zbierania ścieków spływających podejściami. Na całej długości powinien mieć on jednakową średnicę (zwykle 100 mm). Na 0,5-1 m wyprowadza się piony ponad dach, zakańczając je wywiewką. Umożliwia to wentylację całej instalacji, a także zapobiega wysysaniu wody z syfonów podczas spływania ścieków rurami. Można również zastosować zawory napowietrzające, jednak w takim przypadku przynajmniej jeden pion na każdym przewodzie odpływowym musi być wyprowadzony ponad dach. W dolnej części pionów montuje się czyszczaki. Są to otwory rewizyjne, które umożliwiają usunięcie osadów w razie zatkania pionu.
Zabezpieczenia przeciw zalewowe
Nazywane są one również zasuwami burzowymi. Ich zadaniem jest zabezpieczenie przed cofnięciem ścieków z kanalizacji zewnętrznej i zalaniem pomieszczeń położonych poniżej kanału ulicznego, czyli głównie piwnic. Takie ryzyko występuje w domach, które posiadają przyłączenie do kanalizacji ogólnospławnej. Jeśli w czasie ulewnego deszczu kanał nie będzie w stanie wystarczająco szybko odprowadzać wody, może się ona cofnąć przez podłączone przybory sanitarne i zalać pomieszczenie. Zasuwy te montuje się na przewodzie odpływowym prowadzącym od tych przyborów.
Wykonanie instalacji kanalizacyjnej najlepiej, jeśli powierzymy doświadczonemu instalatorowi
Każdy, nawet z pozoru drobny błąd instalatorski, może zakłócić prawidłowe funkcjonowanie całej instalacji. Należy przede wszystkim pilnować, aby instalacja była wykonywana według projektu i zgodnie z powyższymi wskazówkami. Nieraz się zdarza, że instalatorzy nie wykonują np. odpowiedniej wentylacji, lub też dobierają nieodpowiednie rozmiary rur. Dobry fachowiec będzie służył nam pomocą w wyborze właściwych materiałów, dostosowanych do specyfiki naszego budynku i wskaże te, na których można zaoszczędzić, jak również takie, do których przydałoby się nieco więcej dopłacić, aby eksploatacja przebiegała bez większych problemów.